BEDEVİLERİN KIL ÇADIRLARI

Çadır, tarihin şafağından beri insanın yaşadığı bir yer olmuştur. Farklı coğrafi özellikler ve yerleşim yerlerinin kültürlerindeki farklılıklar tasarımını değiştirmiş olabilir, ancak temel nitelikleri değişmezdir. Bir çadır esnek olmalı ve hafif olmalıdır.

Arap Çölü Bedevi’si beit el-sha’r ya da ‘saç evi’ olarak bilinen siyah bir kıl çadır kullanır. Bu kıl çadırlar evcilleştirilmiş koyun ve keçilerin saçlarından dokunur ve bunların tasarımlarının Mezopotamya’dan geldiği düşünülüyor. Hayvan saçları, fala’if olarak bilinen kaba kumaş şeritler halinde dokunulur ve daha sonra birlikte dikilirler. Hayvanın doğal rengi korunur; çoğunlukla siyah keçi kılları, ara sıra koyun yünü eklenerek çadıra çizgili, kahverengi / siyah bir görünüm kazandırır.

Çadırın büyüklüğü, sahibinin önemine veya ailesinin büyüklüğüne bağlı. Ortalama bir aile, her biri yedi buçuk metre uzunluğunda, iki çadır kutbu tarafından desteklenen dar şeritlerden oluşan bir çadır kullanırdı. Aşiret Şeyh gibi önemli bir şahsiyet, dört metreden desteklenen, yaklaşık yirmi metre uzunluğunda, yaklaşık altı geniş şeritten yapılmış daha dayatmacı bir konuta sahip olacaktı.

Bant şeritleri birlikte dikildiğinde, bir uzun dikdörtgen oluştururlar. Bu daha sonra büyütülmüş ve çadır direkleri üzerinde desteklenmiştir; yanları gergin tutmak için çadır halatları (atnab) kullanılmıştır. Ortada parlak bir şekilde dekore edilmiş perde bulunur bu perde erkek ve kadınların bölümlerini ayırır . Kadın bölümü, ikisinin en büyüğüdür ve çadırın sahibi dışında hiç kimse tarafından görülememektedir. Ruaq veya çadır kanadı, çadır kenarlarına tutturulmuş uzun malzeme parçalarıdır. Bunlar çadırın arka tarafında bir perde gibi asılırlar ve bütün çadırın etrafını sarıp geceleri kuşatacak kadar uzunlardır.

Bir çadır bezinin ömrü beş ya da altı yıldır, bölümler periyodik olarak eklenir ve yenilenir; Keçi kıllarının eğrilmesi, kabilenin kadınları tarafından basit bir düşme mili veya maghzal üzerinde yapılır. İplik, daha sonra taşınabilir ve kabuğun ilerlemesi gerektiğinde kolayca taşınabilen ve taşınabilen yatay bir zemin tezgahında (natui) dokunur. Tezgah genişliği için eski bir ölçüm kullanılır, böylece standart bir genişlikte kumaş şeritler olur. Bu ölçüm önkol uzunluğuna bağlıdır.

Kıl çadırının şeritlerini birbirine dikme süreci, birlikte çalışan kadın grupları tarafından üstlenilir ve kutlama için bir fırsattır. Dikişlerin güçlü ve dayanıklı olması gerektiği için, dikiş yetenekli kişilerin yaptığı bir iştir. Bu görev için siyah keçi kılından yapılmış iplik kullanılır.

Çadır bezi ısı dağılımını sağlamak için gevşek şekilde dokunmuştur. Siyah renk ısı absorbe etse de, çadırın dışında hala 10 ila 15 derece daha serin durumda olur. Çadır, sıcak güneşin gölgesini ve soğuk çöl gecelerinde yalıtım sağlar. Fırtınalar sırasında, iplik şişer ve böylece dokumadaki delikleri kapatır ve sızıntıları önler. Keçi kılları, doğal olarak yağlı olup, su damlacıklarını itmek gibi ek bir etkiye sahiptir, bu nedenle çadırın içerikleri nispeten kuru kalabilmektedir.

Çadırın çatılı düz şekli, aerodinamik olarak tasarlanmıştır; böylece ani hareketler veya çölün içinde yaygın olan daha uzun rüzgarlı koşullar tarafından uçurulamaz. Kenevir çadır iplerinin istisnai uzunluğu rüzgar direncine yardımcı olur, çünkü halatlar amortisör olarak işlev görür. Bu uzun halatların ek bir avantajı, çadırın sakinlerini istenmeyen davetsiz misafirlerden korumak için yol telleri olarak hareket edebilmeleridir.

Çadırın atışını yönlendiren ailenin başıdır, ancak iş çoğunlukla ailenin kadınları tarafından yapılır. Çadırın sahibi, açık ve düz bir zeminde, genellikle kuru bir su yolunun yüksek tarafında uygun bir nokta seçer. Çadır açılır ve uzun kenarlarından biri rüzgarın yönüne bakacak şekilde eğilir ve erkekler bölümü her zaman Mekke’ye bakan doğu ucunda yer alır.

Çadır mobilyaları, konukların rahat oturabilmeleri için sahibinin deve eyerinin her iki yanına yerleştirilen yastıklarla (masanad) zemine yayılmış halılar ve şiltelerden (saşakkaşlar) oluşan son derece basittir. Hamaklar, çadır kutupları arasında uzatılabilir. Kadın bölümünde, yiyecek depoları, mutfak eşyaları ve iğler ile kadınların bindiği deve çöpleri bulunur.

Marco Polo bir zamanlar av gezisinde Kubilay Han tarafından kullanılan bir çadırı tarif etmiştir. Halat ipekten yapılmıştır ve ermine ve sables ile kaplanmış ve aslan derileri ile kaplanmıştır. İç mekan, 10.000 asker ve memurları barındıracak kadar büyüktü. Bedevi insanlar tarafından kullanılan mütevazi versiyondan gerçekten etkileyici ve uzak bir ses. Bununla birlikte, pratiklik, dayanıklılık ve geleneğe bağlılık açısından, beit el-sha’r veya ‘kıl çadırı’, yüzyıllarca kullanımını kanıtlamış bir tasarımdır.